ΖΩΗ

                       ΖΩΗ

  Ζωή είναι η φύση. Τα αυλάκια και τα δέντρα που σφύζουν από ζωντάνια. Τα πουλιά που τραγουδούν καλώντας όλους εμάς σ’ έναν ατέρμονα χορό της ύπαρξης και της ‘‘φυσικής’’ ζωής. Εμείς όμως δεν ακούμε αυτόν τον υπέροχο ήχο γιατί έχουμε χτίσει φράχτες από τσιμέντο πάνω στα δέντρα. Τα έχουμε θάψει κάτω από τη γη για να χτίσουμε πελώριες πολυκατοικίες και να απομονωθούμε.

  Ανάθεμα κι αν σήμερα γνωρίζει κανείς καλά τον γείτονά του. Τίποτα πιο σπουδαίο δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο απ’ την επικοινωνία. Αυτήν όμως την έχουν διώξει απ’ τη ζωή τους οι άνθρωποι. Προτιμούν την απομόνωση ,τη μοναξιά. Μια μοναξιά που δεν νιώθεται όσο έχουν ανοιχτή την ολοκαίνουργια πλάσμα τηλεόραση τους. Αλήθεια, ξέρετε από πότε βγήκε η φράση:<< Αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες>> ; Από τότε που αρχίσαμε να ζούμε μόνο για τον ψεύτικο κόσμο. Τον κόσμο που μας προσφέρον αυτοί που θέλουν να μας κρατάν στην άγνοια για να μην αντιδρούμε.

  Πως περιμένεις να συμβούν σε σένα αυτά που ‘‘συμβαίνουν μόνο στις ταινίες’’- ή στην τηλεόραση που κυριαρχεί σήμερα δυστυχώς στη ζωή μας- όταν δεν βγαίνεις έξω; Όταν κλείνεσαι και γίνεσαι έρμαιο στα δόντια του οπτικοακουστικού θεάματος;

  Αν δεν βγεις να απολαύσεις τη ζωή, να νιώσεις τον παλμό της νεολαίας, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μεγαλώσεις και να γεράσεις χωρίς να ξέρεις τι είναι ο πραγματικός κόσμος.

  Τα τελευταία χρόνια οι γυναίκες παραπονιούνται ότι οι άνδρες δεν είναι ρομαντικοί αλλά πλήρως άτολμοι. Ότι φοβούνται να βουτήξουν σε άγνωστα νερά. Δεν έχουν αναρωτηθεί όμως τι φταίει. Η πραγματική απάντηση βρίσκεται στο ότι πουθενά στη ζωή τους δεν υπάρχει η φύση.

  Η φύση από μόνη της πάντα εκπληρώνει το σκοπό της. Δεν χρειάζεται τίποτα πρόσθετο για να σε κάνει ευτυχισμένο και πραγματικά σοφό. Όλοι έχουν ανάγκη τη φύση, γιατί εκεί βρίσκεται η ομορφιά και το σκηνικό που όλοι ψάχνουν αλλά δεν μπορούν να το βρουν στον υλικό κόσμο.

  Τα ερεθίσματα που η φύση δίνει, η αίσθηση του καθαρού αέρα και τη μυρωδιά των νυχτολούλουδων κάνουν τον άνθρωπο να θέλει πραγματικά να ζήσει, να αγαπήσει, να γευτεί το άγνωστο. Κυριολεκτικά να μεταμορφωθεί! Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν ουτοπικά αλλά δεν είναι επίσης αστεία γελοίο και ουτοπικό να ψάχνεις να βρεις παλμό σε κάτι άψυχο; Είναι σαν να αναζητάς τον χτύπο της καρδιάς ενός μαρμάρινου αγάλματος. Ενώ, κυριολεκτικά το μόνο που πρέπει να κάνεις για να βρεις τον εαυτό σου και το άλλο μισό είναι να νιώσεις την άχτιστη μαγεία. Εκεί όπου υπάρχουν τα ζωντανά πράγματα. Στη φύση στη ΖΩΗ!!